mrt
Onlangs had ik een prachtig gesprek met een bevlogen moeder over het onderwijs van haar kinderen. Haar zorgen en hoop
We spraken over essentiële vragen: worden haar kinderen écht gezien? Krijgen ze wat ze nodig hebben? We deelden ervaringen over leesonderwijs, de constante meetlat in het onderwijs en het effect op haar kinderen.
Haar enthousiasme en blijdschap sprak toen ze vertelde over projecten waar haar kinderen helemaal in opgaan. Maar de frustratie was voelbaar bij het bespreken van dossiers die niet op orde zijn en de moeite die je moet doen om voorbij de poortwachters te komen om uiteindelijk toestemming te krijgen, zodat je kinderen de hulp ontvangen die ze verdienen.
Een heel mooi moment was toen ze beschreef hoe ze samen ademt met haar kind – een simpele maar o zo krachtige verbinding.
Dit gesprek is onderdeel van mijn tweede boek (werktitel: “Als leren niet meer leuk is”). Hiervoor interview ik ouders, professionals, kinderen en volwassenen over hun schoolervaringen.
Het boek belicht kinderen die worstelen met het huidige schoolsysteem en hoe dit hun zelfbeeld beïnvloedt. Het gaat over o.a. verschillende leerstijlen en hoe we daarop kunnen inspelen, de stress van niet begrepen en gezien worden en het eenzijdige onderwijs gericht op cognitieve vaardigheden. Mijn doel? Kennis bundelen, inspireren met wat je nu allemaal al kan doen en succesvolle aanpakken delen die meer aandacht verdienen.
Ken jij iemand met een verhaal over dit onderwerp? Of heb je zelf ervaringen te delen? Ik hoor het graag! 📚✨